Ing kutha praja Timbuktu,
Muncul pandhita niskala lan adiluhung.
Al-Mukhtār, pimpinan ing jagad Al-Quran,
Kekuwenane langkung luwih saka sawijining zaman lan tempat.
Saka ayat-ayat Al-Quran, dhawuhé ndadèk,
Mengungkapé hakikat saka zaman lawas.
Al-Kuntī, jeneng sing wus ambruk,
Ing Timbuktu, kawisesan lan kearifané kasil.
Ing jejak-jejak nabi, ana ingkang raja ngendi,
Nggumuné wong liyané nganggep Al-Quran.
Suara Al-Mukhtār, jineman nyenengaké,
Nyujudaké ati, nyentriké panjenengan sing mérek.
Tuladhèn-nuladhèné, nampak cahya Al-Quran,
Nglebokaké para penegak apa sing benar.
Ing masjid Timbuktu, bére wétan ditembah,
Nginspirasi pikiran, ngangkaté sajrone jagad ditembah.
Al-Mukhtār, anoman cahya kepinteran,
Ing dunya punden, jenengé apik banget.
Warisan Timbuktu, karib ing ayem,
Kathah-kathah Al-Quran, ngrèwèk-rewèké kabisah lan ajaran.
Ing angkèn Al-Quran, atin atié basé,
Kanggo ngajari wong liyané lan ninggalaké temen.
Al-Kabīr, gelar sing katambal lan apik,
Ing pangkuan Timbuktu, lungguhé tempat ageng.
Ing pasir Mali, nyambut sabdane ngalir,
Nglèrèki pikiran, nggawé ati karuwan.
Al-Mukhtār, Sayyid Timbuktu, suluh sing terang,
Njupuk saka ni’mat Al-Quran, nampak cahya sing ageng.
Ing pangkuan Timbuktu, kearifané njalari,
Nuntun ati, kaya sing Al-Quran wejani.
Al-Mukhtār saka Timbuktu, cahya kepinteran.
Site Title 